Nieuwe avonturen in Como

Hallo lieve mensen,

Hier weer even een blogje van mij. Het duurde iets langer als geplant want mijn laptop heeft kuren en ik heb geen flauw idee hoe ik dit moet verhelpen.

Afgelopen weekend is Petra bij ons geweest. We hadden ons erg verheugd op haar komst. Samen met Carlo (een hele leuke vent ;) ) hebben wij Petra van het vliegveld in Milaan opgehaald. Die middag zijn wij even richting het winkelcentrum geweest om nog het één en ander in huis te halen. ’s Avonds werd er hier op het bedrijf een chique dinerparty gehouden voor de high society. Toen we terug liepen van het winkelcentrum passeerden ons al zeer exclusieve dure auto’s. Voor dit diner waren er bekende Italiaans chef-koks die het diner verzorgden. Natuurlijk hebben we stiekem een kijkje genomen vanaf ons balkon. Jammer genoeg hebben we niks van het eten kunnen proeven, maar we hebben het zelf gezellig gemaakt in ons appartement en hebben wij een heerlijke Limocella (we zijn zo onderhand verslaafd aan dit drankje) gedronken en een hapje gegeten.
Die zondag zijn we naar Como geweest om dit mooie plaatsje aan Petra te laten zien. We wisten niet zeker of de winkels open waren. Op het moment dat wij er waren, waren de winkels gesloten, siësta natuurlijk. Dus zijn wij zelf ook even ergens wat gaan eten met een lekker ijsje na. We hebben er een gezellige middag van gemaakt en natuurlijk ons zelf verwend met wat leuks. Ikzelf heb een nieuwe jas gekocht voor de winter bij United Colors of Benetton . Showen doe ik als ik thuis ben haha.

Maandag wilden we eigenlijk naar Milaan toe gaan. Maar jammer genoeg was het weer echt ontzettend slecht. Zo eigenwijs als we zijn wilden we het toch overwegen om in elk geval bij de bushalte te komen. Het waaide en regende namelijk zo hard. Ik was de deur nog niet uit en mijn paraplu was kromgebogen door de harde wind en vervolgens weggevlogen met de wind. Dan maar bij Marielle onder de paraplu. Onderweg op het zandpad kwamen we al een ongewaaide boom tegen die wij moesten omzeilen door het hoge gras. Eindelijk aangekomen bij de bushalte waren we toch wel echt kletsnat geregend en hebben we toch nog even gewacht op de bus tot dat we de regen in onze laarzen voelden stromen en bijna koud waren tot op het bot. Toch maar besloten om weer terug te gaan want ziek worden, dat wilden we niet. Weer aangekomen bij het zandpad was er nog een boom omgewaaid, alleen was deze boom wel een stuk groter dus eromheen lopen was geen optie. Dan maar rechtuit door een drassig weiland oversteken. Eindelijk aangekomen met onze natte voetjes konden we ons weer fijn opwarmen met een heerlijk kopje thee. Die middag hebben we ons best kunnen vermaken met een ouderwets middagje lezen en spelletjes spelen.
Het was een teleurstelling dat we niet naar Milaan konden gaan, maar daar doe je nou eenmaal niks aan. Dinsdag is Petra weer terug naar Nederland gevlogen.

Op ons bedrijf loopt een heel lief, klein, zwart katje rond. Ik denk nog geen twee maanden oud. Want de eerste dag dat wij daar waren liet Giovanni de katjes zien en toen zei hij dat de katjes een paar dagen oud waren. Ik maakte me al meteen zorgen om de katjes want het zwarte katjes was heel actief, maar de andere twee waren heel zwak dat kon ik meteen zien. Die dag erna zijn wij gaan kijken bij de katjes om te kijken of ze eigenlijk nog wel in leven waren. Maar toen we daar aankwamen waren de katjes die heel zwak waren overleden, daar was ik al bang voor. Dat deed me toen wel echt even heel veel verdriet. Het zwarte katje leeft nog wel gelukkig en hij kwam vandaag een kijkje nemen in de binderij, echt zo’n schatje is ‘t. Ik vraag me dan ook meteen af of hij wel genoeg te eten krijgt. De moederkat loopt ook wel ergens rond, maar dan nog. Dus heb ik maar meteen een bordje neergezet met melk en stukjes brood. Dit heeft hij meteen heerlijk opgesmikkeld, hij had duidelijk wel honger. Ik als echte dierenvriend, ontferm ik mij om dit katje deze maanden.

Woensdag hebben we nog heel erg gelachen, want er kwamen wat mannen binnen en dan begroet je elkaar vaak met Ciao of Buongiorno dus begroetten wij hun en toen liepen de jongens door en toen zei Marielle ineens hé dat zijn gewoon Nederlanders, wat bleek die kwamen de planten brengen. En toen waren Marielle en ik even met elkaar aan het praten en toen zei die man ineens hé jullie zijn ook Nederlanders, dit was wel heel erg grappig en we hebben er natuurlijk even een praatje mee gemaakt. We zullen hun vast nog vaker zien.

Verder komen er elke 2 weken verse snijbloemen uit Nederland, het is dan wel heel leuk om weer even een praatje te maken met de jongens, zo kunnen we toch nog is Nederlands praten, even geen Engels of Italiaans . Afgelopen donderdag zijn Marielle en ik samen met hun uit eten geweest wat heel erg gezellig was. We zijn met de taxi geweest zodat we allemaal toch een paar drankjes konden nuttigen. We hebben heel erg gelachen deze avond, en we hebben dan ook meteen even een kijkje genomen in de vrachtwagen haha. We lagen rond 2.00 uur in bed en hebben maar een paar uurtjes kunnen slapen want de wekker ging weer om 6.30 uur om te werken. Over 2 weken komen ze weer hier en nemen ze lekkere pepernoten,de echte Nederlandse kaas en dropjes voor ons mee.

Ciao Carmeila